شعری زیبا از فریدون مشیری

ﻣﻦ ﺩﻟﻢ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﺎﻧﻪﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﭘﺮ ﺩﻭﺳﺖ،

 ﮐﻨﺞ ﻫﺮ ﺩﯾﻮﺍﺭﺵ ﺩﻭﺳﺖﻫﺎﯾﻢ ﺑﻨﺸﯿﻨﻨﺪ ﺁﺭﺍﻡ ﮔﻞ ﺑﮕﻮ ﮔﻞ ﺑﺸﻨﻮ… ؛

 ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺮ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺻﻔﺎﯾﻢ ﮔﺮﺩﺩ ...

 ﯾﮏ ﺳﺒﺪ ﺑﻮﯼ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﺪﯾﻪ ﮐﻨﺪ .

ﺷﺮﻁ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺸﺘﻦ ﺷﺴﺖ ﻭ ﺷﻮﯼ ﺩﻝﻫﺎﺳﺖ  

                        ﺷﺮﻁ ﺁﻥ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﯾﮏ ﺩﻝ ﺑﯽ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺭﯾﺎﺳﺖ …

ﺑﺮ ﺩﺭﺵ ﺑﺮﮒ ﮔﻠﯽ ﻣﯽﮐﻮﺑﻢ          ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﺳﺒﺰ ﺑﻬﺎﺭ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﻢ

 ﺍﯼ ﯾﺎﺭ     ﺧﺎﻧﻪﯼ ﻣﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ

 ﺗﺎ ﮐﻪ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﻧﭙﺮﺳﺪ ﺩﯾﮕﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﮐﺠﺎﺳﺖ !!!

ﻓﺮﯾﺪﻭﻥ ﻣﺸﯿﺮﯼ